Lumaktaw sa pangunahing content

#63


Dito ako magsisimula muli, at ang tanging layunin ay mamuhay nang mapayapa, tulad ng dati, sa lugar na wala siya.


ー侘寂.

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

#64

‘Tigal’ Gigising ng maaga para panoorin ang panibagong araw na magsimula. Walang iniintindi kundi ang mga hubog ng ulap at sarili ko lang. Ang payapa na dito ko lang nakukuha, hinding hindi ko ipagpapalit kailanman. Dahil dito lang nararamdaman na ako lang ang nag-iisa. Ngunit sa isa pang ikot ng langit ay muling mawawala ang liwanag. Babalik na lamang sa munting silid. Titiisin ang dilim pati ang lamig nitong dala. Hanggang sa mangibabaw na ang takot at pagsisisi. Sa tahimik na kwarto ay may tumatakas na impit, at may hindi nakikitang mga kasama. Hahayaan nalang munang magpakalunod at habulin ang hininga. Bago bumangon at pagmasdan ulit ang panibagong araw na magsimula. ー侘寂.
Mag-post ng isang Komento
Magbasa nang higit pa

#5

Haze Your name is fading away, After which I've been chasing until I lose sight of it. I'm stuck in the loop, I can't seem to get away. I'll just wait for things to get warped on its own. Even when we can't fulfill each other,  Even when we can't hold each other,  Even when we are hurt... It's now only between us. When it comes to love, How would you call it?  How would I call it? It's already fine that we can't tell. When it comes to love, lest it is sad anyway. Yet when it comes to love, it is endless. I wish that I remained by your side.  ー侘寂。
Mag-post ng isang Komento
Magbasa nang higit pa

#35

Kinalimutang Yugto Humihingi ako ng paumanhin sa mga iniwan ko'ng bakas,  pati sa mga bagay na nagpapaalala sa'yo ng ating wakas. Hindi naging maganda ang mga nangyari bago tuldukan ang pinagsamahan,  nanlalamig at nanginginig na inabot sa'yo ang aking kamay upang maayos na magpaalam. Patuloy na umaalingawngaw sa tainga ang lumipas na panahon, ilang puno na rin ang nagsilagas at matiyagang sumibol nang walang oras na sinusunod. Kumportable tayong nakaupo noon sa ilalim ng kadiliman,  natitiis ang malamig na Nobyembre dahil sa kwentuhang umaabot sa sukdulan.  Ngayon ko lang napagtanto na hindi naging mabait sa atin ang naturinang tadhana,  unti-unting tinutunaw ng oras ang munting alaala na ikaw ang nilalaman. Ngayon ay malabo na sa'kin ang nangyari nitong nagdaan,  ngunit sariwa pa rin ang matinding panghihinayang. Palaging hirap makahinga,  mga mata ko'y mariin na nakapikit. May nakapatong na malaking bato sa'king dibdib, at para ba'ng may mga nakatus...
Mag-post ng isang Komento
Magbasa nang higit pa