'bakas'
Hindi ko alam kung kailan nagsimula
Na makaramdam ng takot habang tinitignan ka
Dahil sa tagal natin na magkakilala
Para ba'ng hindi sapat ang mga kaalaman ko sa'yo
Upang lubusan na maintindihan ka
Hindi ko alam kung bakit
Na sa tuwing napapatitig ako sa 'yong mga mata
Lumalakas ang pakiramdam ko
At sigurado ako na hindi rin magtatagal
Ay hindi ka na kailanman makikita pa
Tulad ka ng ulan na biglaang bubuhos
Sa kalagitnaan ng panahon na tag-init
Ito ay mahina at bahagya na parang takot at nahihiya
Ngunit kailangan mailabas ang mabigat na bitbit
At pagkatapos ay dahan-dahan nang aalis na parang walang nangyari
Saglit na maglalakbay sa kawalan hanggang sa
Kusang malusaw ang madidilim na ulap mo'ng dala
Kaya't saglit na malilimutan nang lahat na umulan pa
Dahil siyang pagtirik din muli ng araw sa kalangitan
Muling babalik sa dati ang galaw ng mundo
At tuluyan nang natuyo ang iniwang bakas ng ulan sa kalsada.
ー侘寂.
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento