exordiri

KIBO Nawiwili akong pagmasdan ang balong at ang mga taong namamasyal. Maganda tignan ang paligid dahil dama mo ang sigla. Nakadagdag din ang nakamamanghang kulay ng dapit-hapon at ang paisa-isang pagsindi ng ilaw ng mga poste na nakapaligid sa parke sa ganda nang tanawin.  Ramdam ang nag-aagaw na lamig ng gabi at ang init na mula sa hapon, tanaw ang pagdilim at natitirang liwanag ng kalangitan, rinig ang ingay ng nagdaang araw at ang dalang katahimikan ng gabi.  Magulo. Payapa. Masaya. Taliwas sa namumuong tensyon sa pagitan naming dalawa. Tahimik lang kaming kumakain sa isang magarang restawran, ngunit kahit anong elegante ng disenyo at kagarbo ang mga kagamitan ay hindi ko magawang pagtuunan ito nang pansin.  Ramdam ko ang pagkabog ng aking dibdib, walang naglalakas loob na magsalita sa aming dalawa. Parehong kalmado ang hitsura at kalkulado ang pagkilos, pilit na iniiwasang magkamali.  Tila nagpapakiramdaman dahil pareho naming alam na isang salita,  isang sa...

lmao i feel so empty 

I can't fucking sleep. I can almost see the faint light passing through the thick curtains. Hear the soft chirping of birds.  People starting to get up, take a walk outside, and turned on their tv and radios. The noise gradually increased, making it seem like the world has just awakened from a quick slumber.  Regardless, for me it's another grueling day. And I am still stuck in yesterday's feelings. I am still the same person as before. Unlike the world constantly rotating-- I have no progression at all. But, no pressure. Even the world has its own pace. So we have to do the same.  But I still can't fucking sleep!

Bitter Aftertaste It seems like things are going well. But in the end, they never really are. I was a fool and naive, With that, I'm brought to tears. These feelings of misery, I've tasted more than I'd like to admit. And yet, I should've long ago left behind All my secrets and regret... ー侘寂。